The reformist

The Reformist

On the fifteenth anniversary of the death of the religious authority, Sayyed Mohammad Hussein Fadlallah, we must recall the role of committed media in spreading authentic Islamic awareness-raising thought, presented by Fadlallah through a series of lengthy interviews and interviews that were published at that time over time. This constituted a key factor in supporting and integrating the roles of intellectuals and the media, especially since the late Fadlallah was one of the creators of awareness and a leader of religious enlightenment.

The vast heritage of intellectual and religious movement culture that Sayyed Fadlallah presented to us carries with it an important aspect that the late great leader used to say: "If Islam is our goal at all times, then we must not enslave our Islamic movement to any partisanship, be it partisan, personal, or factional. Partisanship and factionalism have killed us, and the sanctification of individuals has turned us into uncreative handicappers, slaves, and followers in all its diversity."

 Regarding Sayyed Fadlallah, lawyer Osama Al-Arab says the following: “He believed that Sunnis are Shiites because they love the Ahl al-Bayt, and Shiites are Sunnis because they adhere to the Sunnah of the Prophet, rejecting any distinction between Sunni and Shiite Muslims. He also emphasized that a person declares his Islam simply by reciting the Shahada and adhering to the five religious obligations, and that fatwas should address people's problems without fear or hesitation. He called for national unity between Muslims and Christians in Lebanon, emphasizing that unity is the nation's defense against challenges. With his open-minded thinking, he was able to penetrate the walls between sects, denominations, and political positions, earning everyone's respect.”

This openness, which Sayyed Fadlallah embraced, and whose motto was "Truth is the daughter of dialogue," was one of the pillars of his religious cultural school, which made him the "reformist master" of our Arab reality. He made us remember him on the date of his death, not to be frozen in his active experience as a religious jurisprudential authority, a cultural reformer, an advocate for Arab and Islamic renaissance, or a founder of social service projects. We remember the man and his experience on the anniversary of his death, so that we can urge our Arab youth to live within this same mentality that seeks to create creative Arabs in culture, politics, economics, education, and all aspects of science.

Dr. Adel Reda

Consultant Physician in Internal Medicine, Endocrinology, and Diabetes

Kuwaiti Writer on Arab and Islamic Affairs

آقای اصلاح‌طلب

در پانزدهمین سالگرد درگذشت مرجع دینی، سید محمد حسین فضل‌الله، باید نقش رسانه‌های متعهد را در گسترش اندیشه اصیل آگاهی‌بخش اسلامی که توسط فضل‌الله از طریق مجموعه‌ای از مصاحبه‌های طولانی و مصاحبه‌هایی که در آن زمان به مرور زمان منتشر شد، ارائه شد، یادآوری کنیم. این امر عامل کلیدی در حمایت و ادغام نقش روشنفکران و رسانه‌ها بود، به ویژه از آنجا که مرحوم فضل‌الله یکی از خالقان آگاهی و رهبر روشنگری دینی بود.

میراث عظیم فرهنگ جنبش فکری و دینی که سید فضل‌الله به ما ارائه داد، جنبه مهمی را با خود به همراه دارد که رهبر بزرگ فقید می‌گفت: "اگر اسلام در همه زمان‌ها هدف ماست، نباید جنبش اسلامی خود را در بند هیچ حزبی، چه حزبی، شخصی یا جناحی، قرار دهیم. حزب‌گرایی و جناح‌گرایی ما را کشته است و تقدیس افراد، ما را به معلولان، بردگان و پیروانی بی‌خلاق در تمام تنوع آن تبدیل کرده است."

وکیل اسامه العرب در مورد سید فضل‌الله می‌گوید: «او معتقد بود که سنی‌ها شیعه هستند زیرا اهل بیت را دوست دارند و شیعیان سنی هستند زیرا به سنت پیامبر پایبندند و هرگونه تمایزی بین مسلمانان سنی و شیعه را رد می‌کرد. او همچنین تأکید کرد که یک فرد اسلام خود را صرفاً با گفتن شهادتین و پایبندی به پنج واجب دینی اعلام می‌کند و فتواها باید بدون ترس یا تردید به مشکلات مردم رسیدگی کنند. او خواستار وحدت ملی بین مسلمانان و مسیحیان در لبنان شد و تأکید کرد که وحدت، دفاع ملت در برابر چالش‌ها است. او با تفکر باز خود توانست از دیوارهای بین فرقه‌ها، مذاهب و مواضع سیاسی عبور کند و احترام همه را به دست آورد.»

این گشودگی که سید فضل‌الله به آن پایبند بود و شعارش «حقیقت دختر گفتگو است» بود، یکی از ارکان مکتب فرهنگی مذهبی او بود که او را به «استاد اصلاح‌طلب» واقعیت عربی ما تبدیل کرد. او ما را واداشت که در روز مرگش از او یاد کنیم، نه اینکه در تجربه فعال او به عنوان یک مرجع فقهی مذهبی، یک مصلح فرهنگی، یک مدافع رنسانس عربی و اسلامی یا بنیانگذار پروژه‌های خدمات اجتماعی منجمد شویم. ما در سالگرد مرگش از این مرد و تجربه‌اش یاد می‌کنیم تا بتوانیم جوانان عرب خود را ترغیب کنیم که در چارچوب همین ذهنیتی زندگی کنند که به دنبال ایجاد اعراب خلاق در فرهنگ، سیاست، اقتصاد، آموزش و پرورش و همه جنبه‌های علمی است.

دکتر عادل رضا

پزشک مشاور در پزشکی داخلی، غدد درون ریز و دیابت

نویسنده کویتی در امور عربی و اسلامی

آقای اصلاح‌طلب

در پانزدهمین سالگرد درگذشت مرجع دینی، سید محمد حسین فضل‌الله، باید نقش رسانه‌های متعهد را در گسترش اندیشه اصیل آگاهی‌بخش اسلامی که توسط فضل‌الله از طریق مجموعه‌ای از مصاحبه‌های طولانی و مصاحبه‌هایی که در آن زمان به مرور زمان منتشر شد، ارائه شد، یادآوری کنیم. این امر عامل کلیدی در حمایت و ادغام نقش روشنفکران و رسانه‌ها بود، به ویژه از آنجا که مرحوم فضل‌الله یکی از خالقان آگاهی و رهبر روشنگری دینی بود.

میراث عظیم فرهنگ جنبش فکری و دینی که سید فضل‌الله به ما ارائه داد، جنبه مهمی را با خود به همراه دارد که رهبر بزرگ فقید می‌گفت: "اگر اسلام در همه زمان‌ها هدف ماست، نباید جنبش اسلامی خود را در بند هیچ حزبی، چه حزبی، شخصی یا جناحی، قرار دهیم. حزب‌گرایی و جناح‌گرایی ما را کشته است و تقدیس افراد، ما را به معلولان، بردگان و پیروانی بی‌خلاق در تمام تنوع آن تبدیل کرده است."

وکیل اسامه العرب در مورد سید فضل‌الله می‌گوید: «او معتقد بود که سنی‌ها شیعه هستند زیرا اهل بیت را دوست دارند و شیعیان سنی هستند زیرا به سنت پیامبر پایبندند و هرگونه تمایزی بین مسلمانان سنی و شیعه را رد می‌کرد. او همچنین تأکید کرد که یک فرد اسلام خود را صرفاً با گفتن شهادتین و پایبندی به پنج واجب دینی اعلام می‌کند و فتواها باید بدون ترس یا تردید به مشکلات مردم رسیدگی کنند. او خواستار وحدت ملی بین مسلمانان و مسیحیان در لبنان شد و تأکید کرد که وحدت، دفاع ملت در برابر چالش‌ها است. او با تفکر باز خود توانست از دیوارهای بین فرقه‌ها، مذاهب و مواضع سیاسی عبور کند و احترام همه را به دست آورد.»

این گشودگی که سید فضل‌الله به آن پایبند بود و شعارش «حقیقت دختر گفتگو است» بود، یکی از ارکان مکتب فرهنگی مذهبی او بود که او را به «استاد اصلاح‌طلب» واقعیت عربی ما تبدیل کرد. او ما را واداشت که در روز مرگش از او یاد کنیم، نه اینکه در تجربه فعال او به عنوان یک مرجع فقهی مذهبی، یک مصلح فرهنگی، یک مدافع رنسانس عربی و اسلامی یا بنیانگذار پروژه‌های خدمات اجتماعی منجمد شویم. ما در سالگرد مرگش از این مرد و تجربه‌اش یاد می‌کنیم تا بتوانیم جوانان عرب خود را ترغیب کنیم که در چارچوب همین ذهنیتی زندگی کنند که به دنبال ایجاد اعراب خلاق در فرهنگ، سیاست، اقتصاد، آموزش و پرورش و همه جنبه‌های علمی است.

دکتر عادل رضا

پزشک مشاور در پزشکی داخلی، غدد درون ریز و دیابت

نویسنده کویتی در امور عربی و اسلامی

السيد الاصلاحي

السيد الاصلاحي

في الذكرى الخامسة عشر لوفاة المرجع الديني السيد محمد حسين فضل الله علينا ان نستذكر دور الاعلام الملتزم في نشر الفكر التوعوي الاسلامي الأصيل الذي قدمه فضل الله من خلال سلسلة اللقاءات والمقابلات المطولة التي تم نشرها انذاك على فترات زمنية مما شكل احد عوامل الدعم والتكامل بين دور المثقف والاعلام وخاصة ان الراحل فضل الله كان احد صناع الوعي ومن قائدي التنوير الديني.

ان التراث الضخم من الثقافة الفكرية الحركية الدينية الذي قدمها لنا السيد فضل الله تحمل معها جانب مهم كان يقوله الراحل الكبير : "اذا كان الاسلام ضالتنا في كل حين فلا يجب ان نأسر حركتنا الاسلامية لأي عصبية كانت ، حزبية او شخصية او فئوية، فقد قتلتنا الحزبيات والفئويات ، وحولنا تقديس الأشخاص الى معوقين غير مبدعين، والى عبيد و اتباع في الحياة السياسية على تنوعها".

عن "السيد فضل الله" يقول الاستاذ المحامي "اسامة العرب" بهذا الخصوص التالي: “كان يرى أن السنّة هم أهل الشيعة لأنهم يحبون أهل البيت، والشيعة هم أهل السنّة لأنهم يعملون بسنّة رسول الله، رافضاً التمايز بين مسلم سنّي ومسلم شيعي. كما كان يؤكد أن المرء يشهر إسلامه بمجرد النطق بالشهادة والالتزام بالفرائض الخمس، وأن الفتوى يجب أن تعالج مشكلات الناس دون خوف أو تردد. ولقد كان يدعو إلى الوحدة الوطنية بين المسلم والمسيحي في لبنان، مؤكداً أن الوحدة هي سياج الوطن في مواجهة التحديات، واستطاع بفكره المنفتح أن يخترق الجدران بين الطوائف والمذاهب والمواقع السياسية، وأن يحظى باحترام الجميع."

ان هكذا انفتاح كان يعيشه السيد فضل الله والذي كان شعاره "الحقيقة بنت الحوار" كانت احد ركائز مدرسته الثقافية الدينية التي جعلته "السيد الاصلاحي" في واقعنا العربي ، وجعلتنا نتذكره في تاريخ وفاته ليس لنتجمد عند تجربته الحركية ك مرجع فقهي ديني او مصلح ثقافي او ساعي للنهضة العربية والاسلامية او مؤسس للمشاريع الخدمية الاجتماعية.

انتا نتذكر الرجل وتجربته في ذكرى وفاته لكي نطلب من شبابنا العربي أن يعيشوا ضمن نفس هذه الذهنية التي تريد صناعة الانسان العربي المبدع في الثقافة والسياسة والاقتصاد والتربية والجوانب العلمية بكل انواعها واتجاهاتها.

د. عادل رضا

طبيب استشاري باطنية وغدد صماء وسكري 

كاتب كويتي في الشئوون العربية والاسلامية

Ĉu Kuvajta Legado de Trumpismo?

Legi la internacian realecon estas nek "intelekta lukso" nek projekto por vorta amuziĝo, tiel diri. La mondo estas interkonektita kaj interkonektita, kaj ekzistas reciproka influo kaj efiko, precipe rilate al la decidoj de gravaj landoj kun intelekta, politika, sekureca kaj milita influo. Kio okazas en ilia loka kunteksto influos nin aŭ instruos al ni lecionojn pri tio, kion ni devus labori en efektivigo.

La administrado de la usona prezidanto Donald Trump konsideras doni gratifikon de 5 000 dolaroj al ĉiu usona patrino post la naskiĝo de ŝia infano. Ĉi tio estas inter pluraj proponoj, kiujn la Blanka Domo konsideras por trakti la malkreskantan naskofrekvencon en Usono. Ĉi tiu temo ankaŭ estis inter la kampanjaj promesoj de la prezidanto, ĉar li alvokis al pliigo de naskofrekvencoj. Li ankaŭ plejparte kontraŭis aborton kaj celis redukti la koston de en vitro fekundigo (IVF).

Tiaj postuloj kaj proponoj estas parto de la popola movado gvidata de prezidanto Trump, kiu pledas por usona naciismo, la ekskludo de enmigrintoj, la forigo de dependeco de ili, kaj la redukto de ilia bezono funkciigi ekonomiajn kaj servajn instituciojn kaj administri la socion en diversaj laborkampoj, anstataŭigante ilin per ekskluzive usona loka personaro. Tial necesas pliigi la nombron de naskiĝoj kaj junuloj por efektivigi ĉi tiun vizion. El tio venis ĉi tiuj proponoj por plifortigi la rolon de la usona ŝtato en ĉi tiu kampo. Ironie, ni, kiel kuvajta "ŝtato", estis pioniroj en ĉi tiu kampo, ĉar ni finance subtenis geedziĝon per seninterezaj pruntoj, loĝejprizorgo por civitanoj poste, kaj provizado de akuŝferio, ktp. Kiel kuvajtanoj, ni devas konservi la gajnojn, kiujn ni havas ene de riĉa ŝtato, kiu zorgas pri siaj civitanoj, privilegio donacita al ni de la ŝtato. Ĉi tio estas avantaĝo, kiun ni atingis super multaj aliaj landoj, kies popoloj spertas tragedion en sia ĉiutaga vivo kaj vivrimedoj. Ni devas rekoni, ke la amaskomunikilaj iluzioj kaj propagando ĉeestantaj en la amaskomunikiloj de tiu aŭ alia lando ne nepre reflektas la realecon de la situacio, specife la katastrofojn, kiujn novliberalaj socioj atingis sur pluraj niveloj: individua, vivrimeda, ekonomia kaj socia. Tio estas precipe vera rilate al la foresto de la "familia institucio" kaj la "rolo de la patro kaj patrino". Eble tio instigis Trumpismon, kiel "regantan aŭtoritaton", konsideri kuraĝigi naskadon kaj restarigi la familian institucion post ĝia malmuntado kaj kolapso sekve de la eniro de novliberalismo. Tio kondukis al tio, ke virinoj kaj viroj vivas en ciklo de kontinua laboro, frenezaj kaj elĉerpaj impostoj, kaj la perdo de vivdaŭro, kio kaŭzis la prokraston de geedziĝo kaj la interrompon de naskado, kun la loĝantarnombroj malkreskantaj kaj malkreskantaj. La leciono el ĉi tiu tuta parolado estas, ke historio provizas al ni pruvojn, ke la manko de zorgo de la ŝtato pri siaj civitanoj kreas tragedion kaj ekigas katastrofon. Jen kio okazis en Eŭropo post la Unua Mondmilito, kaj kio okazis post la kolapso de Sovetunio.

Kiel kuvajtanoj, ni devas rekoni, ke Trumpismo diras al ni, ke la konflikto en la mondo estas "nacia", kaj ke nia protektanto estas nia aliĝo al la "ŝtato", ĝiaj institucioj, kaj la jurŝtato en ĝi.

D-ro Adel Reda

a Kuwaiti reading of Trumpism?

A Kuwaiti Reading of Trumpism?

Reading the international reality is neither an "intellectual luxury" nor a project for verbal entertainment, so to speak. The world is interconnected and interconnected, and there is mutual influence and impact, especially with the decisions of major countries with intellectual, political, security, and military influence. What happens in their local context will affect us or teach us lessons for what we should work on in implementation.

The administration of US President Donald Trump is considering granting a $5,000 bonus to every American mother after the birth of her child. This is among several proposals the White House is considering to address the declining birth rate in the United States. This issue was also among the president's campaign promises, as he called for increasing birth rates. He was also largely against abortion and sought to reduce the cost of in vitro fertilization (IVF).

 Such demands and proposals are part of the popular movement led by President Trump, which advocates American nationalism, the exclusion of immigrants, the elimination of reliance on them, and the reduction of their need to operate economic and service institutions and manage society in various fields of work, replacing them with exclusively American local personnel. Therefore, there is a need to increase the number of births and youth to implement this vision. From this came these proposals to strengthen the role of the American state in this field. Ironically, we, as a Kuwaiti "state," were pioneers in this field, as we financially supported marriage through interest-free loans, housing care for citizens afterward, and providing maternity leave, etc.  As Kuwaitis, we must preserve the gains we have within a wealthy state that cares for its citizens, a privilege bestowed upon us by the state. This is an advantage we have achieved over many other countries whose peoples are experiencing tragedy in their daily lives and livelihoods. We must recognize that the media illusions and propaganda present in the media of this or that country do not necessarily reflect the reality of the situation, specifically the catastrophes that neoliberal societies have reached on multiple levels: individual, livelihood, economic, and social. This is particularly true in relation to the absence of the "family institution" and the "role of the father and mother." Perhaps this has prompted Trumpism, as a "ruling authority," to consider encouraging childbearing and re-establishing the family institution after its dismantling and collapse following the entry of neoliberalism. This has led to women and men living in a cycle of continuous work, insane and exhausting taxes, and the loss of life expectancy, which has led to the postponement of marriage and the disruption of childbearing, with the population numbers declining and declining.  The lesson from all this talk is that history provides us with evidence that the state's lack of care for its citizens creates tragedy and triggers catastrophe. This is what happened in Europe after World War I, and what happened after the collapse of the Soviet Union.

As Kuwaitis, we must recognize that Trumpism tells us that the conflict in the world is "national," and that our protector is our adherence to the "state," its institutions, and the rule of law within it.

Dr. Adel Reda

Cionismaj ambicioj post Assad

Cionismaj ambicioj post Assad

Unu el la roloj de la araba intelektulo, kiu nuntempe mankas, estas lia laboro pri kreado de "kritika ŝtato", kiu kreas konscion kaj redirektas la popularan kompason al la veraj celoj de la projekto, kiu celas krei renesancon je la individua, socia kaj ŝtata niveloj. De tie, pozitiva atmosfero kreiĝas por krei kreivon kaj certigi la kontinuecon de disvolviĝo kaj la kreadon de feliĉa vivo por la araba popolo sur ilia tero kaj nacia geografio, kiu suferas kaj estas dolorigita de disiga realeco trudita al ĝi per ekstera sklaveco, subtenata de interna tiraneco kaj instigita de "stulteco", kiu estas plifortigita per direktitaj amaskomunikiloj, propagando, sekta incito kaj spiongvidado. Ekzistas ankaŭ "memstulteco" en kiu la araba individuo estas mergita, aŭ malsana sektismo kiu igas ĉi tiun saman individuon taksi poziciojn bazitajn sur la heredaj religiaj apartenoj de la homoj. 

Pro sektaj kialoj, ĝi feliĉigas lin kaj indiferentigas lin pri la perdo de gvidantoj, kiuj vivis la principon ĝis ili martiriĝis en la linio de la afero.

Araba intelektulo kiel la forpasinta 

D-ro Esmat Seif El-Dawla estis la unua, kiu avertis pri la danĝero de la projekto de Eitan Sharon, kiu celis fragmenti la araban regionon laŭ sektaj linioj kaj detrui la arabajn landojn, kio okazis surloke. Post li, la malfrua alarmilo sonis. 

D-ro Musa al-Husseini pri tiaj cionismaj planoj. La aŭtoro de ĉi tiuj linioj ankaŭ havis fieran rolon en konsciigo inter la araba popolo pri la rasismaj cionismaj planoj detrui la arabajn landojn, precipe la decidojn de la cionisma Konferenco de Herzlia, same kiel la rolon de mildaj revolucioj por frapi Sirion, la ŝtaton, socion kaj armeon. Tio nuntempe kondukis al la detruo de Sirio kiel ŝtato, la fragmentiĝo de la socio kaj ĝia eniro en religiajn kaj heredajn konfliktojn, de kiuj profitas la cionistoj.

Ene de tiaj eventoj, kaj post ĉi tiu enkonduko, okazis la bombado de areo proksime de la Respublikana Palaco en la okupita urbo Damasko, kiu falis en la manojn de NATO-spionoj kaj cionismaj sekvantoj.

Kie ni havas bandon de NATO-spionoj kaj cionismaj sekvantoj postenigitaj tie post la kolapso de la ŝtato kaj la detruo de la Siria Araba Armeo.

Temas pri, ĉiukaze, certe "malmultekostaj kaj senvaloraj spionoj", kiujn batas siaj administrantoj, siaj financantoj kaj siaj dungitoj?

Aŭ por levi sian popularecon super la malsaĝuloj kaj naivuloj, aŭ por sendi mesaĝojn al aliaj landoj, se mi rajtas diri tion, en la kadro de divido de la kolapsinta siria ŝtato inter internaciaj konkurantoj, kiuj komencis formanĝi la geografion kaj okupitan sirian teron kaj dividi ĝin inter si.

Tiuj spionoj kaj eksterlandaj servistoj estas financataj per du milionoj da dolaroj de NATO kaj ilian loĝistikan subtenon surloke malkaŝe provizas la cionistoj. Ni ĉiuj vidis ilin ricevantaj kuracadon, ekzemple, ene de la hospitaloj de la cionisma ento. 

Kaj la grandaj demandoj akumuliĝas kaj multiĝas por tiuj, kiuj volas pensi per sia "menso"?

De kie ili prenas tiun tutan monon por pagi la salajrojn de miloj da eksterlandaj kaj lokaj batalantoj?

De kie ili akiras tiun tutan teĥnikan, spionan kaj militistan subtenon, kaj la aĉeton de ĉiutagaj necesaĵoj, ekipaĵo, ĝeneralaj administraj kaj vivbezonoj, ktp.?

Estas tiuj, kiuj pagas la prezon por ĉio ĉi kaj permesas ilian movadon de ekster Sirio al ĝi?

Estas klare, ke ili estas spiona karto, kiu estis uzata aŭ estos forlasita laŭ la interesoj ligitaj al tio, kion NATO kaj la cionistoj volas.

Nun Sirio finiĝis kiel "ŝtato", armeo kaj socio, ĉar ĝi estis malmuntita en siajn heredajn religiajn elementojn, ĉar la "araba naciisma komuneco" estis forigita el tia socio, kiel okazis en Irako antaŭe, se la esprimo estas ĝusta. Ĉio ĉi falas en la kategorion de sukceso de la rasisma cionisma projekto en nia araba regiono, kaj ĝi estas efektivigo de tio, kion la cionistoj anoncis en pli ol unu formo kaj ene de pli ol unu projekto kaj plano, ke ili venas por fragmenti la regionon kaj fari sin la fokuso kaj la reganta sekureca, ekonomia, spiona kaj amaskomunikila centro, kiu regas la araban regionon de Nilo ĝis Eŭfrato. Ĉi tiu afero estas la produkto de kronika cionisma problemo, kiu daŭras kaj daŭros, ke ili estas nombra malplimulto, kiu "ne" superas kvar milionojn da eksterlandaj setlantoj el ĉiuj kontinentoj de la mondo, kiuj estis kolektitaj kaj senditaj al nia regiono, meze de tricent kvindek milionoj da araboj, kiuj estis venkitaj kiel oficialaj reĝimoj kaj socioj antaŭ la cionisma movado kaj estis pli eksponitaj post la "malvenko" de la libana rezisto, kaj "mi ne" diras "malvenko!?" Kaj ankaŭ la falo de la siria ŝtato, la detruo de ĝia "araba" armeo, la fragmentiĝo de ĝia administrado, la foresto de la ŝtato kaj ĝia kompleta eksponiĝo al fremduloj kaj nekonatoj, kaj la eniro de NATO-spionoj, cionismaj sekvantoj, bando de perfiduloj, dungosoldatoj kaj funkciaj Takfiri-unuoj en Sirion.

Kaj kompreneble, la irana naciisma, pragmata, memprofita perfido al siaj aliancanoj en la araba regiono, lasante ilin al sia sorto antaŭ NATO kaj la cionistoj, kiel okazis en Libano kiel "ekzemplo" ene de la ŝtato de iranaj naciistoj petegantaj, pledantaj kaj pledantaj al la Okcidento por denove akcepti ilin kiel regionan policanon kaj aranĝi spionajn aferojn kun ili, meze de senhonta kaj "senhonta" rezigno de la islama linio.

Kion ni faru kiel araba "popolo"?

Ĉu atendi estas la plej bona elekto? Kaj pacienco? Kaj la paralizita antaŭĝojo pri tio, kio okazos? Ĉar mankas la araba nacia projekto?

La islama projekto aŭ prezentas sin kiel kontraŭo al la nacia projekto meti la tutan araban realecon en la manojn de la tutmonda uzura tirana alianco kaj la cionisma movado, kiel faris la movado de la Islama Frataro dum la tempo de Gamal Abdel Nasser, aŭ kiel ili prezentis sin kiel alternativan "aŭtoritaton" al la oficiala araba reĝimo dum la tempo de la tiel nomata "Araba Printempo"!? Aŭ dronigi ilin en ridinda, triviala kaj sekta sektismo, malproksime de la suvereneco de la Sankta Korano? Tiaj kontraŭdiroj inter araba naciismo kaj Islamo utilas al neniu krom al la malamikoj de arabismo kaj al la malamikoj de Islamo? Kiu profitas, mi scivolas?

La manko de utilaj projektoj por la araboj paralizis la araban popolon, do ni vidas, ke mankas la vera kapablo por popola movado? Vortaj ekestoj aŭ eligado de kolero per manifestacioj aŭ sociaj retoj ne alportos ŝanĝon en la realeco. Nur tiu, kiu komprenas la realecon mem kaj prenas la rimedojn de vera forto ene de "vera sendependeco" kaj volo, kiu volas moviĝi ene de projekto kun celoj kaj programoj kaj ene de la leĝoj de la vivo mem.

D-ro Adel Reda